Το επιστημονικό και εκπαιδευτικό δίκτυο «Αρχιτεκτονική, Κληρονομιά και Δημιουργία» ανακοινώνει την πρόσκληση υποβολής εργασιών για το επόμενο σεμινάριο που θα πραγματοποιηθεί στην ENSA στο Στρασβούργο στις 19 και 20 Οκτωβρίου.

Παρουσίαση

Με την ευρεία του έννοια, η κτισμένη κληρονομιά συνιστά μια δεξαμενή τεχνικών και τυπολογικών γνώσεων από την οποία ο αρχιτέκτονας αντλεί για να τροφοδοτήσει την επιστροφή στην επιλεγμένη νηφαλιότητα. Το κτίριο, το οποίο έχει επιβιώσει από γενιές και χρήσεις, έχει περάσει από την ιδιότητα του συμβόλου (ιστορία, ανάμνηση, μνήμη κ.λπ.) σε μοντέλο (τοπικές τεχνικές και υλικά, θερμικές ικανότητες, ικανότητα να φιλοξενεί διάφορες χρήσεις σύμφωνα με ανάγκες της κοινωνίας). Οι κλασικές τυπολογίες κάτοψης (μοναστήρι, στοά, αγορά, κ.λπ.) και τομή (αυλή, πυκνά αστικά τετράγωνα κ.λπ.) καθώς και ένας ορισμένος εποικοδομητικός ορθολογισμός δίνουν υπερηφάνεια στη σύγχρονη αρχιτεκτονική έκφραση.

Αντίθετα, μπορεί να φαίνεται απρεπές να θέλει κανείς να διατηρήσει τα καλούπια ενός φλεγόμενου σπιτιού με κάθε κόστος. Η εντατικοποίηση των προσπαθειών διατήρησης γύρω από έναν περιορισμένο αριθμό κτιρίων που προστατεύονται από το νόμο έρχεται σε σύγκρουση με την όλο και πιο προφανή ανάγκη να κάνουμε με όλα όσα έχουμε, πέρα από το ζήτημα της ταξινόμησης, κληρονομιά που κληρονομήθηκε από τον 19ο αιώνα απαλλαγμένη από την κλιματική έκτακτη ανάγκη. Αλλά θεωρώντας οτιδήποτε έχει ήδη κατασκευαστεί ως υλικό προς διατήρηση και μετατροπή, είναι η ίδια η έννοια της κληρονομιάς που τίθεται υπό αμφισβήτηση. Είναι η απαίτηση ταξινόμησης ενόψει των αποκαταστάσεων συμβατή με την ανάγκη να θεωρηθεί το σύνολο αυτού που είναι «ήδη εκεί» ως πηγή για τη μεταμόρφωση του κόσμου;

Πώς μπορούμε να συνδυάσουμε την έννοια της κληρονομιάς με τις αναδυόμενες προσεγγίσεις για την ανακύκλωση και την επαναχρησιμοποίηση; Οι μέχρι τώρα διαδικασίες απαιτούσαν συντήρηση, αποκατάσταση και αποκατάσταση με τεχνικές προστασίας και επισκευής. Το κτίριο που διήρκεσε ήταν αυτό που μπορούσε να επισκευαστεί, γεγονός που οδήγησε στον απόηχο του στη μετάδοση μιας σειράς τεχνογνωσίας που το ίδιο ανέβηκε στην βαθμίδα της κληρονομιάς. Ως εκ τούτου, μόνο από τη δεκαετία του 1960 η αποκατάσταση των μνημείων ευνόησε σχολαστικά τη συντήρηση του χρησιμοποιούμενου υλικού και όχι πλέον την επισκευή χάρη στην ανανέωση του υλικού πιστού στον ιδανικό σχεδιασμό. Η επαναχρησιμοποίηση και η βιώσιμη ανανέωση βρίσκονται, ωστόσο, στο επίκεντρο του έργου κληρονομιάς: κοπή, αποθέσεις λίθων... το παράθυρο δυτικού τριαντάφυλλου του Chartes είχε ήδη ανακαινιστεί τον 13ο αιώνα. επαναχρησιμοποιώντας το μόλυβδο από το προηγούμενο βιτρό. Γινόμαστε μάρτυρες της γέννησης ενός νέου παραδόξου: το σημερινό κτίριο πρέπει να αποσυναρμολογηθεί και να αποτελέσει απόθεμα επαναχρησιμοποιήσιμων υλικών. Δεν πρέπει πλέον να χτίζουμε για να διαρκέσουμε, πρέπει να σχεδιάσουμε μελλοντική διάλυση και να ανοίξουμε το δρόμο. Τα συστατικά υλικά δεν λαμβάνονται πλέον υπόψη για τη συνεισφορά τους σε ένα κατασκευασμένο έργο αλλά χωριστά, κομμάτι-κομμάτι, με το βάρος του άνθρακα που καταναλώθηκε. Το αγκυροβολημένο, το αμετάβλητο και το στερεό είναι ύποπτα, το εύκαμπτο, το ελαφρύ, το σπονδυλωτό ανεβαίνει. Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε βιώσιμη και μεταμορφώσιμη συνύπαρξη;

Για τους λόγους αυτούς, το επόμενο σεμινάριο του δικτύου APC στοχεύει στη χάραξη των νέων περιγραμμάτων της έννοιας της κληρονομιάς σε σχέση με σύγχρονα ζητήματα. Ποιο υλικό, ποιο κτίριο, ποιο περιβάλλον αποτελούν κληρονομιά; Πώς μπορούμε να προσαρμόσουμε τα εργαλεία μας, τα διαγνωστικά μας και τις μεθόδους απογραφής και ταξινόμησης; Ποιο μέλλον για την κληρονομιά;

Οι προτάσεις μπορούν να απαντήσουν στα ακόλουθα ερωτήματα, θεωρητικά, και πιθανώς μέσω εκπαιδευτικών εμπειριών.

Ποια κληρονομιά;

Αρχιτεκτονική, αστική, διαμορφωμένη, φυσική, άυλη, ποια κληρονομιά για ποια κοινωνία; Είναι η κτισμένη κληρονομιά μια κληρονομιά σαν οποιαδήποτε άλλη; Πώς μπορεί ή πρέπει να διακριθεί από την διαμορφωμένη κληρονομιά και τη φυσική κληρονομιά;

Ποια ταξινόμηση;

Ταξινόμηση, προστασία; Τι και πώς; Κριτήρια: αξία ύπαρξης, ικανότητα μετάλλαξης κ.λπ.; Εάν ο όρος «κληρονομιά» κατανοηθεί ως όλα όσα κληρονομούμε, πώς μεταμορφώνει το νέο κλιματικό παράδειγμα τον τρόπο ταξινόμησης της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς; Πρέπει να κρατήσουμε αυτό που φοβόμαστε να χάσουμε ή τι είναι πιο εύκολο να μεταμορφωθεί; Πρέπει να συνεχίσουμε να δημιουργούμε φετίχ ή να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ιδιότητες της τρέχουσας παραγωγής; Πρέπει να διατηρήσουμε το παρελθόν ή το μέλλον;

Ποιο μέλλον για την κληρονομιά;

Και στο τέλος του φάσματος της κληρονομιάς, τι συμβαίνει με τα κτίρια που διακόπτουν τη λειτουργική συνέχεια; Κάνουμε ακόμα όμορφα ερείπια; Εάν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όσα ήδη έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, είναι ακόμη αποδεκτή σήμερα η διατήρηση αδρανών και αποσπασματικών κτιρίων; Και αν πρέπει να κατασκευάσουμε ανακυκλώσιμα και αφαιρούμενα, η γενιά μας θα προσφέρει στις μελλοντικές γενιές μια κληρονομιά άξια μελέτης;

Προϋποθέσεις υποβολής

Οι προτάσεις επικοινωνίας θα περιλαμβάνουν έναν τίτλο, μια περίληψη που δεν θα υπερβαίνει τις 300 λέξεις και μια σύντομη
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ. Θα προσδιορίσουν το θέμα με το οποίο σχετίζονται. Οι περιλήψεις πρέπει να σταλούν πριν από τις 30
Ιούνιος 2023 στη διεύθυνση seminaire.apc@strasbourg.archi.fr

Ημερολόγιο

Έναρξη της πρόσκλησης για συνεισφορές: Μάιος 2023
Απάντηση στην πρόσκληση για συνεισφορές: 30 Ιουνίου 2023
Απάντηση στους συντελεστές: Ιούλιος 2023
Σεμινάριο: 19 και 20 Οκτωβρίου 2023
Έκδοση πράξεων: 2024

διευθύνουσα επιτροπή

Philippe Cieren, Εθνική Σχολή Αρχιτεκτονικής του Στρασβούργου.
François-Frédéric Muller, Εθνική Σχολή Αρχιτεκτονικής του Στρασβούργου
Pierre Gommier, Εθνική Σχολή Αρχιτεκτονικής του Στρασβούργου
Επιστημονικό Συμβούλιο:
Pierre Caye, Κέντρο Jean Pépin
Anne-Marie Chatelet, Εθνική Σχολή Αρχιτεκτονικής του Στρασβούργου
Benjamin Chavardès, Εθνική Σχολή Αρχιτεκτονικής της Λυών
Philippe Dufieux, Εθνική Σχολή Αρχιτεκτονικής της Λυών
Pierre Gommier, Εθνική Σχολή Αρχιτεκτονικής του Στρασβούργου
François Goven, Επιθεώρηση Κληρονομιάς
Claudine Houbart, Πανεπιστήμιο της Λιέγης
Sara Marini, Università Iuav di Venezia
Jean-Paul Midant – ENSA Belleville
François-Frédéric Muller, Εθνική Σχολή Αρχιτεκτονικής του Στρασβούργου

Περισσότερες πληροφορίες